Onze Max, Mickey en Milo zijn mijn voorbeeld van eigenzinnigheid. Ze leven helemaal volgens hun eigen natuurlijke ritme. Wanneer iedereen slaapt, gaan zij op pad. En overdag slapen ze, vaak uren achter elkaar. En ronken dat ze kunnen, heerlijk!
Ze hebben geen last van tijdsdruk, deadlines en werk- of familiestress. Het enige waar ze zich druk om maken is de kat uit de buurt die op hun terrein komt en die muis die dreigt te ontsnappen. Ze zijn vooral bezig met doen waar ze behoefte aan hebben, in het moment. Voor hen is dat normaal.
Hoe anders is dat voor veel mensen die ik spreek over stress en burn-out. Het is zo normaal geworden om mee te gaan in de alledaagse drukte en niet meer echt te voelen waar je behoefte aan hebt. Het hoofd gaat zijn eigen gang en sleept je mee. En voordat je het weet, zit je in een spiraal waarin je jezelf helemaal voorbij rent en hoor je jezelf denken ‘het moet vandaag af, wanneer moet het anders?’ of ‘wie doet het dan als ik het niet doe?’
Als je dit herkent, vraag je dan eens af hoe het voor jou zou zijn om te vertragen. Om gewoon wat vaker bewust op de rem te trappen en tijd voor jezelf te nemen. Word je bewust van wat er in jou speelt. Wat wil er gezien worden? Waar mag je aandacht aan besteden? De tijd en de rust om te voelen waar je behoefte aan hebt en waar je blij van wordt. En er dan in het moment gehoor aan te geven.
Het is in de rust dat dingen helder voor je worden. Die rust moet je zelf creeeren. Net als mijn drie katers. Wacht niet totdat het je overkomt, want dan kun je misschien lang wachten. Ik ben benieuwd wat er boven komt.
