In mijn burn-out vond ik mijn onzekerheid één van de moeilijkste dingen om mee om te gaan. Ik was gewend om het leven op een logische manier te beredeneren, dat gaf me een gevoel van zekerheid. Maar dat werkte nu niet meer. Ik verloor de grip erop en voelde me onzeker over àlles. Onzeker of mijn lichamelijke pijn die ik al jaren had, nog wel weg zou gaan en of ik er iets aan over zou houden. Of ik ooit weer genoeg energie zou hebben om enigszins normaal de dag door te kunnen komen. Onzeker of ik nog wel een goede moeder voor mijn jongens was. En over hoe het verder moest met mijn nieuwe baan. Ik was zo onzeker dat ik niet eens meer wist wie ik eigenlijk ben. En wat ik hier te doen heb.
Daar bovenop schaamde ik me ontzettend. Ik had net een nieuwe baan en de opleiding tot Stress en Burn-out coach (!) nog niet zolang daarvoor afgerond. En nu zat ik midden in een burn-out. Het zette mijn leven op zijn kop. Ik voelde me bang en machteloos.
De perfectionist in mij deed verwoede pogingen om de grip erop terug te krijgen. Maar dat maakte het alleen maar erger. Mijn hoofd wilde vooruit, oplossen en presteren. En dat kon ik gewoon niet. Mijn lichaam kon het niet aan en ik zelf had geen antwoorden op al mijn vragen. Wat ik ook deed en wat ik ook probeerde, het werkte alleen maar averechts. Uiteindelijk moest ik mijn angst, schaamte en onzekerheid onder ogen zien. Accepteren dat het leven voor mij nu niet perfect was en dat ik er geen grip op had. Ik moest me eraan overgeven.
De acceptatie en de overgave gaven me vertrouwen. En daardoor ging ik met kleine stapjes vooruit. Beetje bij beetje ontdekte ik steeds meer over mezelf en wat ik nodig heb om gelukkig te zijn. Ik leerde mijn gevoel steeds een beetje meer toe te laten en ontdekte dat het een hele goede raadgever is. Mijn gevoel houdt me in balans als mijn hoofd het roer wil overnemen. Het helpt me keuzes te maken die bij mij passen, zoals ik ben.
Achteraf ben ik blij dat ik mijn onzekerheid heb toegelaten. Het was een moeilijke periode, maar het heeft me geholpen om weer in contact te komen met mijn gevoel. Doordat ik zo onzeker was, wist mijn hoofd niet meer welke kant het op moest. Zo mòest ik wel leren voelen. Want dat was ik verleerd. Ik ben gaan inzien dat mijn onzekerheid er gewoon mag zijn en dat ik niet altijd zeker over alles hòef te zijn. Ik mag vertrouwen. Dat heeft mijn leven veranderd.
Wat ik hiermee wil zeggen is dat het niet uitmaakt wie je bent of wat je doet, in een burn-out horen gevoelens als onzekerheid erbij. Net zoals angst en schaamte, en alle andere gevoelens en emoties die er dan kunnen zijn. En dat is oké. Je hoeft je niet te schamen en je hoeft ook niets te kunnen. Je bent al goed zoals je bent. Er is niets mis met je als je een burn-out hebt. Je gaat door een heftige periode die jou laat zien dat er innerlijk werk voor je wacht. Daarvoor mag je om hulp vragen als je dat nodig hebt. En als je zacht en mild voor jezelf kan zijn en jezelf de tijd geeft, kan het je heel veel brengen.